"We delen kennis en bepalen samen"

Mayim is persoonlijk ondersteuner (po'er) van 6 cliënten die op de Anjelierstraat wonen. Van hen gaan 5 naar de Onnastraat verhuizen. ‘Ik wil op de hoogte zijn van wat er speelt, zodat ik cliënten en verwanten daar goed in kan meenemen. Daardoor kan ik ook meedenken over wat cliënten nodig hebben op een nieuwe locatie en wat bij de verhuizing belangrijk is. Ik ben begonnen als flexer, dus ik ken best veel cliënten in Steenwijk.”

Aan de werkgroep nemen meer po’ers deel, net als een aantal verwanten, “uit die hoek komen goede tips en ideeën.” Onderwerpen als nachtzorg, dagbesteding, koken en inrichting van de gezamenlijke ruimtes komen langs.  Inzichten van de werkgroep worden regelmatig getoetst in het Steenwijkbrede overleg van po’ers. “Dat is heel mooi, zo komen we tot een goed gezamenlijk resultaat. Het team dat er komt werken gaat zich de zorg echt eigen maken, maar wij bepalen in de werkgroep de randvoorwaarden.”

Is slaapdienst op locatie nodig?

Deelnemers buigen zich in kleine groepjes over de concrete uitwerking van verschillende onderwerpen. Mayim neemt deel aan de werkgroep nachtzorg. “Hoe richten we dat in? In de Onnastraat komt een slaapdienst, maar ik denk graag wat breder mee. Omdat er veel mensen verhuizen kom je eigenlijk meteen op de vraag hoe je de nachtzorg Steenwijkbreed inricht. Welke cliënt gaat waarheen en wat is er in de nacht nodig? Hoe kijken collega’s en verwanten daar tegenaan? Moet er in de nacht daadwerkelijk iemand aanwezig zijn of is het voldoende als iemand bereikbaar is, misschien via een gezamenlijke slaapdienst? Wat kan domotica betekenen? We kijken ook naar het financiële plaatje. In de Anjelierstraat kun je tijdens een slaapdienst bijna altijd doorslapen. En als er iets is, is er meestal voldoende tijd om naar de locatie toe te gaan. Moet je dan zoveel uur in de nacht inzetten, ten koste van je ruimte overdag? Je kunt altijd nog blijven slapen als er echt iets is. We maken bij het beantwoorden van die vragen ook gebruik van de kennis van collega’s op de IJsselbolder; die hebben hier al veel ervaring mee.”

‘We kunnen koffie blijven drinken’

Het verhuizen leidt tot verdriet en tot blijdschap bij zowel cliënten die naar de Onnastraat gaan als die op de Anjelierstraat blijven wonen. “Ze troosten elkaar en maken ook plannen: ‘wat leuk dat je daar komt wonen. Het is niet ver weg, we kunnen nog steeds samen koffie blijven drinken’.

Het is ook goed om te vertellen dat je soms als je ouder wordt nog gaat verhuizen. Dan heb je andere zorg nodig en dat kun je op de Onnastraat krijgen. Dat is heel goed te beargumenteren.”

Herkenning bij de voordeur

Mayim heeft samen met een collega van de Tukseweg een plan bedacht om verhuizende bewoners wat houvast te bieden. Op beide locaties maken cliënten iets moois voor hun huidige voordeur. Als het zover is, nemen ze dat mee naar hun voordeur aan de Onnastraat. “Dan heb je iets herkenbaars in je huis, herkenning die je zelf hebt gemaakt. Zulke ideeën koppelen we ook weer terug in de werkgroep, zodat collega’s kunnen beoordelen of het ook wat voor hen is.”

Voor collega’s zelf is verhuizen overigens ook een belangrijk onderwerp. Wie gaat op de Onnastraat werken en wat betekent dat voor de ander locaties? Iedereen kan zijn of haar belangstelling aangeven en in mei wordt gekeken wie aan welke groep wordt gekoppeld.

Kennis niet voor jezelf houden

Mayim: “Ik vind het heel leuk om over al dit soort onderwerpen breed mee te denken. Daar ligt uitdaging in. Ik ben graag betrokken bij de zorg op een locatie, maar daar houdt het niet mee op. Ik ben continu op zoek naar hoe we ervaringen en kennis met elkaar kunnen delen. Dat moet je niet voor jezelf houden.“

------

Dit verhaal is van voorjaar 2021. Inmiddels wonen cliënten in dit mooie nieuwe thuis.